Utworzono: 27.11.2011 08:58 / sk

Międzynarodowa Federacja Narciarska (FIS) wraz z Instytutem Sportu, Biznesu i Społeczeństwa na Uniwersytecie EBS przeprowadzili badania nad wpływem wskaźnika masy ciała BMI skoczków na ich występ. Ponadto ankieta przeprowadzona wśród 1200 kibiców skoków narciarskich wykazała, jakie są ich preferencje. Wyniki zostały teraz opublikowane.

 

Po raz drugi od ich wprowadzenia w 2004 roku, latem 2011 roku zasady dotyczące wskaźnika BMI uległy zmianie: definiują długość narty w stosunku do wskaźnika masy ciała (BMI) skoczka. Zmiana miała na celu przekonać skoczków, aby zyskali na wadzę oraz sprawić, że rozgrywki będą bardziej wyrównane. Jakie były rzeczywiste konsekwencje zasad wprowadzonych w 2004? Jak duży wpływ wywiera wskaźnik BMI na występ skoczka narciarskiego w Pucharze Świata? Czy wysportowany skoczek ma większe szanse zyskać uznanie kibiców? W opublikowanej pracy można znaleźć odpowiedzi na powyższe pytania:

 

Od wielu lat dyskutowano o tym, że bardzo lekcy skoczkowie wydają się lepiej sobie radzić podczas zawodów. Badania w tunelach aerodynamicznych i komputerowe symulacje potwierdziły, że niższy wskaźnik BMI przekłada się na większą odległość. Prócz próby wyrównania szans zawodników FIS chciała zaradzić wciąż zmniejszającej się wadzę skoczków narciarskich i w tym właśnie celu wprowadziła w 2004 roku zasady dotyczące BMI. W 2009 roku (wraz z sezonem 2010/2011) oraz ostatnio w czerwcu 2011 roku (wraz z początkiem sezonu 2011/2012) zasady te uległy pewnej zmianie.

 

Jak dotąd wpływ wskaźnika BMI na wyniki skoczków w zawodach był badany w oparciu o pojedyncze przypadki. Badanie przeprowadzone wraz z Instytutem Sportu, Biznesu i Społeczeństwa ocenia wpływ BMI na wyniki w skokach narciarskich w oparciu o dane z konkursów Pucharu Świata na przestrzeni ponad dziesięciu ostatnich lat. Analizuje się także rozwój wartości BMI skoczków. Sprawdzono, czy zasady rzeczywiście pozwoliły wyrównać szanse zawodników. Ponadto przeprowadzono wywiad z około 1200 kibiców, których zapytano o ich własne opinie.

 

W warunkach zawodów nie zaobserwowano wpływu BMI na odległości skoków

 

Przeprowadzone poprzednio badania w tunelach aerodynamicznych i komputerowe symulacje wykazały wpływ BMI i wagi zawodników na odległość skoków. Statystyki z Pucharów Świata w latach 2000 do 2010 pokazują jednak, że wpływ ten jest nieistotny w warunkach zawodów. Pomimo dyskusji na temat idealnych dla skoczków wartości wymierzonych w tunelach aerodynamicznych okazuję się, że to umiejętności zawodników, a szczególnie technika skakania, decydują o wygranej w zawodach.

 

Po wprowadzeniu i zaostrzeniu zasad dot. BMI zaobserwowano wzrost wartości BMI

 

Zgodnie z przewidywaniami wartości BMI skoczków wzrosły od wprowadzenia wspomnianych zasad. Przeciętna wartość BMI brutto (mierzona ze sprzętem skoczka, ale bez nart czy kasku) stale wzrastała, osiągając poziom 20,5 kgm-2 w sezonie 2008/2009. Następnie utrzymywała się na tym poziomie do sezonu 2010/2011. Jednocześnie zaobserwowano, że wartości BMI dochodziły do 20,5 kgm-2. W 2003/04 wartości BMI wahały się pomiędzy 17,2 a 22,6 kgm-2, zaś w sezonie 2008/09 już tylko pomiędzy 19,5 a 22,1 kgm-2. W sumie skoczkowie stali się bardziej wysportowani i mieli podobne wartości BMI. Dla przykładu wartości BMI 20 kierowców Foruły 1 w 2009 roku wynosiły od 19,7 do 23,5 kgm-2, a średni wskaźnik BMI - 20,7 kgm-2. W przypadku kierowców Formuły 1 wartości zmierzono bez sprzętu.

 

Doświadczenie same w sobie nie daje przewagi w zawodach, ale stosunkowo młodsi i ciężsi skoczkowie wydają się mieć największe szanse na sukces

 

Nasza analiza danych z zawodów tylko częściowo potwierdziła założenie, jakoby doświadczenie wpływało na jakość skoków. Według statystyk z badanego okresu 10 lat sam wiek nie wpływał znacznie na odległość. Gdy pogrupowaliśmy skoczków według wartości BMI i wieku w oparciu o średnie wartości sprzed 2004 roku, okazało się, że młodsi skoczkowie z wyższymi wartościami BMI często radzili sobie lepiej. Patrząc na dane z zawodów sprzed ostatnich dziesięciu lat, odkryliśmy, że skoczkowie z BMI od 20 do 21 kgm-2 i w wieku od 22 do 25 lat radzili sobie najlepiej w sezonie 2011/12. Do tej grupy należy na przykład Thomas Morgenstern.

 

Skoczkowie narciarscy z wyższym BMI są bardziej lubiani przez kibiców

 

Usiłując sprawić, by skoczkowie narciarscy byli bardziej wysportowani, FIS trafiła w gusta kibiców tej dyscypliny. Skoczkowie z wyższymi wartościami BMI byli wskazywani jako ulubieni zawodnicy przez pytanych częściej niż skoczkowie z niższym wskaźnikiem. W sumie najbardziej popularny jest Gregor Schlierenzauer, który zdobył aż 11,4% głosów od 1200 kibiców pytanych latem 2011 roku. Dobrą reputacją cieszą się także Simon Ammann (9,8%) oraz Thomas Morgenstern (7,6%).

 

Przy wybieraniu ulubionego skoczka mężczyźni patrzą na narodowość i odniesione sukcesy bardziej niż kobiety

 

Charyzma, talent i wysportowanie to cechy wskazane przez kibiców jako najważniejsze przy wyborze ulubionego skoczka – tuż przed narodowością i osiągniętymi sukcesami. Patrząc na narodowość pytanych kibiców, można stwierdzić, że popularność największych faworytów sięga poza granicę ojczyzny. Na przykład w Finlandii Gregor Schlierenzauer jest bardziej popularny niż fińska gwiazda Matti Hautamaeki. Przy wyborze faworyta szczególnie kobiety mniej zwracają uwagę na narodowość. Podobnie jak odniesione sukcesy, narodowość gra w ocenie skoczka mniejszą rolę u kobiet niż u mężczyzn. Z drugiej strony panie doceniają wygląd zawodnika bardziej niż mężczyźni.

 

Kibice wybierają faworyta w podobnej grupie wiekowej; mieszkańcy Europy Wschodniej kładą większy nacisk na wygląd

 

Po podzieleniu pytanych według ich wieku i narodowości, można zaobserwować ciekawe wyniki: kibice sympatyzują z skoczkami w podobnym wieku, co oni. Wśród kibiców poniżej wieku 20 lat najpopularniejszy jest Schlierenzauer. Jeden na pięć pytanych w tej grupie wiekowej wybrał tego zawodnika, a co dziesiąty kibic wskazał Thomasa Morgensterna. Bardziej doświadczeni skoczkowie cieszą się popularnością wśród kibiców w wieku od 20 do 35 lat: w tej grupie prym wiodą Martin Schmitt i Simon Ammann. Ponad 11% pytanych w przedziale wiekowym od 36 do 50 lat wybrało Janne Ahonena. Tuż za nim najczęściej padało na Simona Ammanna. Z kolei ulubieniec nastolatków, Gregor Schlierenzauer, otrzymał jedynie 4,4% głosów w tej grupie wiekowej, zajmując siódme miejsce w rankingu.

 

Generalnie kibice zwracają mało uwagi na wygląd skoczka. Jednak istnieją różnice pomiędzy poszczególnymi narodowościami. Wygląd jest stosunkowo ważniejszy dla mieszkańców Europy Wschodniej i Skandynawii, zaś dla Amerykanów gra znikomą rolę.

 

Wyniki badań pozwolą lepiej poznać wpływ zmienionych zasad i reakcje kibiców skoków narciarskich. Takie informacje pozwolą przygotować się na przyszłe zmiany i dostosować marketing do preferencji kibiców. FIS i badacze Uniwersytetu EBS chcą podziękować wszystkim kibicom skoków narciarskich za udział w ankiecie!

 

Pełne wyniki badań są dostępne pod następującym adresem: http://www.ebs.edu/10797.html